(trapić się)

См. также в других словарях:

• trapić się – strapić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odczuwać smutek, przygnębienie, troskę; martwić się, niepokoić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trapił się swoim słabym zdrowiem. Strapił się bankructwem firmy, której akcje niedawno nabył. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• trapić — ndk VIa, trapićpię, trapićpisz, trap, trapićpił, trapićpiony książk. «wyrządzać komuś przykrość, dotkliwie dawać się odczuwać, dawać się we znaki; niepokoić, martwić, nękać, gnębić» Kogoś trapią choroby, zmartwienia. Kraj trapiły wojny. trapić… …   Słownik języka polskiego

• truć się — I – otruć się {{/stl 13}}{{stl 7}} zażywać truciznę, powodując własną śmierć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Truć się z miłości. Otruć się cyjankiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}truć się II – struć się {{/stl 13}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• frasować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, frasować sięsuję się, frasować sięsuje się, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} martwić się, trapić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Frasować się niepowodzeniami. <niem.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• strapić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. trapić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• martwić — ndk VIa, martwićwię, martwićwisz, martw, martwićwił «wyrządzać przykrość, powodować smutek, zmartwienie, zgryzotę, przysparzać trosk, kłopotów; trapić, nękać, niepokoić, smucić» Martwić kogoś swoim postępowaniem. Martwi mnie stan jego zdrowia.… …   Słownik języka polskiego

• kłopotać — ndk IX, kłopotaćoczę a. kłopotaćocę, kłopotaćoczesz, kłopotaćocz, kłopotaćotał rzad. «sprawiać komuś kłopot, niepokoić, trapić» Kłopotał kogoś swymi sprawami. kłopotać się «troszczyć się o coś, martwić się, niepokoić, trapić się czymś» O… …   Słownik języka polskiego

• nękać — ndk I, nękaćam, nękaćasz, nękaćają, nękaćaj, nękaćał, nękaćany «ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili spokoju» Nękać kogoś zazdrością, pogróżkami. Kraj nękany napadami, najazdami. Nękają kogoś złe… …   Słownik języka polskiego

• gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś …   Słownik języka polskiego

• coś — D. czegoś, C. czemuś, B.=M., NMs. czymś, blm «zaimek nieokreślony zastępujący rzeczownik, zwykle nieosobowy, niekiedy liczebnik, bez bliższego jego oznaczenia» Coś mu jest. Coś tam majstrował. Znaleźć coś ciekawego. Coś by trzeba zrobić. Bać się… …   Słownik języka polskiego

• turbować — ndk IV, turbowaćbuję, turbowaćbujesz, turbowaćbuj, turbowaćował, turbowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot; martwić, niepokoić kogoś» turbować się przestarz. «troszczyć się o coś, martwić się, trapić się czymś; niepokoić się» …   Słownik języka polskiego